மனித நாகரிகங்கள் தழைத்தோங்க தொடங்கிய காலம் முதலே தொற்றுநோய்களும் உருவாகி பரவத் தொடங்கியது. பண்டைய காலங்களில் விலங்குகள் மனிதர்களின் வாழ்க்கையில் இரண்டற கலந்திருந்ததால் பல தொற்றுநோய்கள் மனிதர்களுக்கு விலங்குகளின் மூலம் பரவியது. நாளடைவில் நாடுகளுக்கிடையேயான போக்குவரத்து தொடங்கியதும் தொற்றுநோய்கள் பரவலாக அனைத்து நாடுகளுக்கும் பரவத் தொடங்கியது.

தற்போது கொரோனா வைரஸ் உலகம் முழுவதும் பேரழிவை ஏற்படுத்திக் கொண்டிருக்கிறது. சீனாவில் உருவான இது இப்போது சர்வதேச பரவலாக மாறிவிட்டது. அனைத்து நாடுகளும் இதற்கான மருந்தை கண்டறியும் ஆராய்ச்சியை தீவிரமாக செய்து கொண்டிருக்கின்றனர். கடந்த காலங்களிலும் இதுபோன்ற ஆபத்தான நோய்கள் கோடிக்கணக்கான மக்களை கொன்றது. ஆனால் அந்த நோய்கள் எப்படி முடிவுக்கு வந்தது என்று நாம் தெரிந்து கொள்ள வேண்டியது அவசியமாகும். இந்த பதிவில் கடந்த கால ஆபத்தான நோய்கள் எப்படி முடிவுக்கு வந்தது என்று பார்க்கலாம்.

ஜஸ்டினியனின் பிளேக்:

வரலாற்றில் பதிவுசெய்யப்பட்ட மிக மோசமான மூன்று தொற்றுநோய்கள் யெர்சினியா பெஸ்டிஸ் என்ற ஒறரே பாக்டீரியத்தால் உருவானது. இது பிளேக் என அழைக்கப்படும் ஒரு அபாயகரமான தொற்று. ஜஸ்டினியனின் பிளேக் கி.பி 541 இல் பைசண்டைன் பேரரசின் தலைநகரான கான்ஸ்டான்டினோபிலுக்கு வந்தது. இது எகிப்திலிருந்து மத்தியதரைக் கடல் வழியாக பரவத் தொடங்கியது.

பிளேக் பாதிப்புக்குள்ளான பிளேஸ் கருப்பு எலிகள் மீது சவாரி செய்தது. இந்த பிளேக் கான்ஸ்டான்டினோப்பிளை அழித்து ஐரோப்பா, ஆசியா, வட ஆபிரிக்கா மற்றும் அரேபியா முழுவதும் காட்டுத்தீ போல் பரவியது 30 முதல் 50 மில்லியன் மக்களைக் கொன்றது,  உலக மக்கள்தொகையில் பாதியை அழித்தது.

எப்படி தடுக்கப்பட்டது?

நோயுற்றவர்களைத் தவிர்க்க முயற்சிப்பதைத் தவிர இதை எவ்வாறு எதிர்த்துப் போராடுவது என்பது பற்றி மக்களுக்கு உண்மையான புரிதல் இல்லாமல் இருந்தது. நோயெதிர்ப்பு சக்தி அதிகம் இருந்தவர்களும், நோயால் பாதிக்கப்ட்டவர்கள் பிறருக்கு பரவாமல் இருக்க தங்கள் உயிரை தாங்களே மாய்த்துக் கொண்டதன் மூலம் இது முடிவுக்கு வந்திருக்கலாம் என்று ஆராய்ச்சியாளர்கள் கூறுகிறார்கள்.

பிளாக் டெத்:

பிளேக் உண்மையில் ஒருபோதும் போகவில்லை, 800 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு அது திரும்பியபோது, அது பொறுப்பற்ற முறையில் கையாளப்பட்டது.1347 இல் ஐரோப்பாவைத் தாக்கிய பிளாக் டெத், வெறும் நான்கு ஆண்டுகளில் 200 மில்லியன் உயிர்களை ஆச்சரியப்படுத்தியது. நோயை எவ்வாறு தடுப்பது என்பதைப் பொறுத்தவரை, தொற்றுநோயைப் பற்றி மக்களுக்கு விஞ்ஞானரீதியான புரிதல் இல்லாமல் இருந்தது. ஆனால் சில சரியான முடிவுகளை மக்கள் பின்பற்றினர்.

எப்படி தடுக்கப்பட்டது?

மக்கள் இதனை தடுக்கும் முறையை ஓரளவு கண்டறிந்தனர். வெனிஸ் கட்டுப்பாட்டில் உள்ள துறைமுக நகரமான ரகுசாவில் முன்னோக்கு சிந்தனை அதிகாரிகள் புதிதாக வந்த மாலுமிகளை நோய்வாய்ப்படவில்லை என்பதை நிரூபிக்கும் வரை தனிமையில் வைக்க முடிவு செய்தனர். முதலில், மாலுமிகள் தங்கள் கப்பல்களில் 30 நாட்கள் தடுத்து வைக்கப்பட்டனர், இது வெனிஸ் சட்டத்தில் ஒரு ட்ரெண்டினோ என அறியப்பட்டது.

காலம் செல்ல செல்ல, வெனிஸ் கட்டாய தனிமைப்படுத்தலை 40 நாட்களாக அதிகரித்தது, தனிமைப்படுத்தப்படுதல் வார்த்தையின் தோற்றம் இங்குதான் தொடங்கியது.

லண்டனின் பெரும் பிளேக்:

பிளாக் டெத்திற்குப் பிறகு அடுத்த பேரழிவிற்கு லண்டன் பெரிய இடைவெளியை எடுத்துக் கொள்ளவில்லை. இந்த பிளேக் சுமார் 20 ஆண்டுகளில் 1348 முதல் 1640 வரை 300 ஆண்டுகளில் வெடித்தது. ஒவ்வொரு புதிய பிளேக் தொற்றுநோயிலும், பிரிட்டிஷ் தலைநகரில் வாழும் ஆண்கள், பெண்கள் மற்றும் குழந்தைகளில் 20 சதவீதம் பேர் கொல்லப்பட்டனர்.

1500 களின் முற்பகுதியில், நோயுற்றவர்களைப் பிரித்து தனிமைப்படுத்த இங்கிலாந்து முதல் சட்டங்களை விதித்தது. பிளேக் நோயால் பாதிக்கப்பட்ட வீடுகள் வெளியில் ஒரு கம்பத்திற்கு வைக்கோல் வைக்கப்பட்டிருந்தன.

நீங்கள் குடும்ப உறுப்பினர்களை பாதித்திருந்தால், நீங்கள் பொது வெளியில் சென்றபோது ஒரு வெள்ளை கம்பத்தை எடுத்துச் செல்ல வேண்டியிருந்தது. பூனைகள் மற்றும் நாய்கள் இந்த நோயைக் கொண்டு செல்வதாக நம்பப்பட்டது, எனவே நூறாயிரக்கணக்கான விலங்குகள் மொத்தமாக படுகொலை செய்யப்பட்டது.
எப்படி தடுக்கப்பட்டது?

1665 ஆம் ஆண்டின் பெரும் பிளேக் பல நூற்றாண்டுகளாக பரவிய பிளேக் நோயில் கடைசி மற்றும் மோசமான ஒன்றாகும், ஏழு மாதங்களில் லண்டனில் 100,000 மக்களைக் கொன்றது. அனைத்து பொது பொழுதுபோக்குகளும் தடை செய்யப்பட்டன மற்றும் பாதிக்கப்பட்டவர்கள் தங்கள் வீடுகளுக்குள் வலுக்கட்டாயமாக மூடப்பட்டனர்.

மன்னிப்புக்கான வேண்டுகோளுடன் சிவப்பு சிலுவைகள் அவர்களின் கதவுகளில் வரையப்பட்டன. நோயுற்றவர்களை தங்கள் வீடுகளில் அடைத்து, இறந்தவர்களை வெகுஜன புதைகுழிகளில் புதைப்பது எவ்வளவு கொடூரமானது, ஆனால் அப்படித்தான் இது தடுக்கப்பட்டது.

பெரியம்மை:

பெரியம்மை ஐரோப்பா, ஆசியா மற்றும் அரேபியாவிற்கு பல நூற்றாண்டுகளாக பரவியது, இது ஒரு தொடர்ச்சியான அச்சுறுத்தலாகும், இது பத்து பேரில் மூன்று பேரைக் கொன்றது மற்றும் மீதமுள்ளவர்களை பொக்மார்க் செய்யப்பட்ட வடுக்களுடன் விட்டுவிட்டது. நவீனகால மெக்ஸிகோ மற்றும் அமெரிக்காவின் பழங்குடி மக்களுக்கு பெரியம்மை நோய்க்கு பூஜ்ஜிய இயற்கை நோய் எதிர்ப்பு சக்தி இருந்தது மற்றும் வைரஸ் பல்லாயிரக்கணக்கான மக்களைக் கொன்றது. அமெரிக்காவில் ஒரு நூற்றாண்டுக்கும் மேலாக பழங்குடி மக்களில் 90 முதல் 95 சதவீதம் பேர் அழிக்கப்பட்டனர்.

எப்படி முடிவுக்கு வந்தது?

பல நூற்றாண்டுகள் கழித்து, பெரியம்மை ஒரு தடுப்பூசி மூலம் முடிவுக்கு வந்த முதல் வைரஸ் தொற்றுநோயாக மாறியது. 18 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில், எட்வர்ட் ஜென்னர் என்ற பிரிட்டிஷ் மருத்துவர் இதற்கான தடுப்பூசியை கண்டறிந்தனர்.

ஜென்னர் தனது தோட்டக்காரரின் 9 வயது மகனை கவ்பாக்ஸை செலுத்தினார், பின்னர் அந்த சிறுவன் பெரியம்மை வைரஸால் பாதிக்கப்படவில்லை. 1980 ஆம் ஆண்டில் உலக சுகாதார நிறுவனம் பெரியம்மை பூமியின் முகத்திலிருந்து முற்றிலுமாக ஒழிக்கப்பட்டதாக அறிவித்தது.

காலரா:

19 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியிலிருந்து நடுப்பகுதியில், காலரா இங்கிலாந்து வழியாக பரவி பல்லாயிரக்கணக்கானவர்களைக் கொன்றது. அன்றைய நடைமுறையில் இருந்த விஞ்ஞானக் கோட்பாடு, இந்த நோய் 'மியாஸ்மா' எனப்படும் தவறான காற்றினால் பரவுவதாகக் கூறியது. ஆனால் ஜான் ஸ்னோ என்ற பிரிட்டிஷ் மருத்துவர் முதல் அறிகுறிகளின் சில நாட்களில் அதன் பாதிக்கப்பட்டவர்களைக் கொன்ற மர்ம நோய் லண்டனின் குடிநீரில் பதுங்கியிருப்பதாக சந்தேகித்தார்.

ஆபத்தான வெடிப்புகளின் துல்லியமான இடங்களைக் கண்டறிய மருத்துவமனை பதிவுகள் மற்றும் சவக்கிடங்கு அறிக்கைகளை விசாரித்தது, 10 நாட்களில் காலரா இறப்புகளின் புவியியல் விளக்கப்படத்தை உருவாக்கி, குடிநீருக்கான பிரபலமான நகர கிணறான பிராட் ஸ்ட்ரீட் பம்பைச் சுற்றியுள்ள 500 அபாயகரமான தொற்றுநோயால் பாதிக்கப்பட்டவர்களைக் கண்டறிந்தார்.

எப்படி தடுக்கப்பட்டது?

தீவிரமான முயற்சியால், ஸ்னோ உள்ளூர் அதிகாரிகளை பிராட் ஸ்ட்ரீட் குடிப்பழக்கத்தின் பம்ப் கைப்பிடியை நன்றாக அகற்றி, அதைப் பயன்படுத்த முடியாததாக மாற்றினார், மேலும் மந்திரம் போல நோய்த்தொற்றுகள் வறண்டுவிட்டன. ஸ்னோவின் வேலை ஒரே இரவில் காலராவை குணப்படுத்தவில்லை, ஆனால் இது இறுதியில் நகர்ப்புற சுகாதாரத்தை மேம்படுத்துவதற்கும் குடிநீரை மாசுபடுவதிலிருந்து பாதுகாப்பதற்கும் உலகளாவிய முயற்சிக்கு வழிவகுத்தது.

வளர்ந்த நாடுகளில் காலரா பெரும்பாலும் அழிக்கப்பட்டுவிட்டாலும், மூன்றாம் உலக நாடுகளில் போதிய கழிவுநீர் சுத்திகரிப்பு மற்றும் சுத்தமான குடிநீருக்கான அணுகல் இல்லாததால் இன்றும் காலரா அங்கு ஆபத்தான நோயாக இருக்கிறது.